De Fabeltjeskrant


De Fabeltjeskrant werd voor het eerst uitgezonden op
29 september 1968 door de NTS.
De eerste fabels en personages waren geïnspireerd op de verhalen van Jean de La Fontaine, maar al snel ging het programma meer op het ‘echte leven’ lijken.
Ogenschijnlijk was het programma bedoeld voor kleuters, maar door allerlei toespelingen op de landelijke politiek was het ook voor veel volwassenen een leuk programma.
Na vier jaar en 1041 afleveringen kwam er in 1973 een einde aan De Fabeltjeskrant.

In 1985 kwam men met een nieuwe reeks afleveringen, die meteen weer een groot succes werden. De tweede serie eindigde in 1989. Het totaal aantal afleveringen van De Fabeltjeskrant kwam hiermee op 1640.

(bron: wikipedia)








De Fabeltjeskrant


We zijn weer terug van de vakantie en mensen vragen dan ‘hoe was ‘t, hoe hebben jullie het gehad?’
En dan vertel ik het een en ander; ik noem zo wat dingen op: activiteiten die we ondernomen hebben, hoe het weer was, een paar dingen waar we van genoten hebben, het eten, wat er tegenzat…
Althans, dat doe ik de eerste keer als iemand dat vraagt, want als ik zo terugkijk op de afgelopen weken dan valt het me op dat ik daarna meestal hetzelfde verhaaltje houd, dezelfde dingen vertel en -daarmee- alle andere dingen weglaat.

Ik vroeg me deze week ineens af waarom ik dat zo doe. Ik zou de volgende keer best een nieuwe selectie kunnen maken, toch?
Ik denk dat het grotendeels gemakzucht is: ik heb het al een keer bedacht, het was wel een mooie samenvatting en waarom moeite doen iets nieuws er van te maken?

Zo zit het

Het is trouwens iets dat ik wel vaker doe -maar u ook, denk ik. Ik kom het in mijn praktijk in ieder geval vaker tegen.
Ik praat natuurlijk veel met mensen over hun leven. Ze vertellen me hoe dat verlopen is, wat ze er van vinden, hoe ze tegen zichzelf aankijken, hun privéleven, hun werk, wat ze aanspreekt, hun frustraties, teleurstellingen, angsten, passies, hun kwaliteiten etc.
Waarom ze deze partner hebben gekozen, waarom deze baan, dit beroep, deze opleiding, deze auto…
Waar ze wel en niet goed in zijn, waar ze van houden en wat ze helemaal niets vinden, hoe ze tegen jezelf, de omgeving aankijken.

Ook daar zie ik dat veel mensen een koffertje met vaste antwoorden hebben op allerlei vragen. Het zijn van die antwoorden die er meteen uitkomen, je hoeft er niet over na te denken, je wéét gewoon: zo zit het met mij!

Overtuiging

Maar zo zit het helemaal niet! Zo heb je ooit eens bedácht dat het zit, hoe je er tegenaan kijkt, tegen jezelf en de wereld. En dat blijft dan –soms járenlang- je overtuiging.
Want dat is het, een overtuiging: het is geen vaststaand gegeven dat door de jaren heen niet zou kunnen veranderen.
Sterker: natuurlijk verandert dat: je wordt ouder, maakt dingen mee, gaat anders tegen de dingen aankijken en tegen jezelf.
Maar voor je het weet heb je je eigen fabeltjeskrant geschreven: de overtuigingen die je ooit had (5 jaar, 10 jaar geleden?), blijf je herhalen, zonder er bij stil te staan en je af te vragen: is dat nog wel zo? Voel ik dat nog wel op die manier?

Een van de boeiende aspecten van mijn vak is dat ik mijn cliënten bevraag op hun overtuigingen en ze help daar kritisch naar te kijken.
En dan blijkt de ‘waarheid’ vaak een heel stuk genuanceerder te liggen, dan blijken overtuigingen vaak niet meer te kloppen.
Dat gaat overigens niet zonder slag of stoot, want deze overtuigingen kunnen diep wortelen…

Wat levert het op?

Wat levert het je op om eens naar je overtuigingen te kijken?
Nou, ze zorgen er voor dat je bepaalde wegen wel bewandelt (overtuiging: daar ben ik goed in, dat moet nou eenmaal, als ik dat niet doe dan <vul maar iets ‘ergs’ in..>) en andere wegen niet (overtuiging: daar ben ik niet goed in, dat is niks voor mij, als ik dat doe dan <vul maar iets ‘ergs’ in..>).
Kortom:
ze beperken je nogal in je keuzes in het leven en maken dat je doet wat je altijd doet (en dus krijgt wat je altijd kreeg) en tegen dezelfde dingen zult blijven aanlopen. Dus: laat je niet ‘regeren’ door oude waarden en kijk eens over de schutting, waar nog een heel land aan andere mogelijkheden ligt.

Dus wég met die Fabeltjeskrant!

Dick Stoeltie
september 2012