zeuren: ` zeu - ren (zeurde, h. gezeurd):
aanhoudend praten over een zelfde onderwerp, veelal op klagende toon;
FAQ’s: Frequently Asked Questions.
Je komt ze op veel websites tegen, deze FAQ’s (veel gestelde vragen). Bedoeld om te voorkomen dat je de zóveelste bent die wéér diezelfde vraag stelt, want dat zou niet leuk zijn voor de mensen van de klantenservice.Dus kijkt u alstublieft éérst even wat anderen al vroegen, dan hoeft u ons daar niet mee lastig te vallen, ja……… Fijn, dank u!
Voor de verandering een lijstje van veel niet gestelde vragen.
Het zijn de vooroordelen, of heimelijke gedachten die mensen zoal kunnen hebben over therapie.
Daar ben ik veel te nuchter voor, voor dat zweverige.
Ik heb ooit de keuze gemaakt voor het vak van haptotherapeut, juist omdát het zo prettig concreet is. Je houding, hoe je beweegt, wat je zegt, hóe je praat: het zegt zo veel over jou als persoon, over hoe je in het leven staat.En in therapie draait het daar bijna altijd om: hoe sta je in het leven, wat zijn je oordelen, eigenaardigheden, patronen -die ooit hielpen, maar waar je in de loop van de tijd last van krijgt?
Niets zweverigs, je loopt er bijna elke dag tegenaan.
Een passende therapievorm en een goeie klik zijn belangrijk. Daarom 2 tips:
• Websites: bezoek de website van beoogde therapeut: welke sfeer straalt deze uit, wat wordt er gezegd over hoe hij of zij werkt?
• Kennismaking: er zijn therapeuten waar je geheel vrijblijvend een kennismakings-consult kunt aanvragen, soms gratis, soms tegen sterk gereduceerd tarief. Je kunt de man/vrouw in de ogen kijken en je vragen stellen. Doen!
Ik ben nou eenmaal niet zo’n prater. . .
Mooi! Dan ben je misschien juist wel een voeler!Voor veel mensen is praten een manier om niet te hoeven voelen. Stilstaan bij hoe het met je gaat, is lastig, vooral als het even niet goed gaat.
Dan kan het prettig zijn om met oefeningen of aanraking ‘aan den lijve’ te voelen hoe het gaat en hoe je reageert op prikkels van buiten, op stress, hoe je verbinding aangaat, of juist niet…..
Moet het nou de hele tijd over vroeger gaan, je draait de dingen toch niet meer terug.
Ik heb iemand eens horen zeggen:‘volwassen worden is de hoop op een beter verleden opgeven’.
En zo is het. Niet het verleden veranderen, maar wél de manier waarop je daar tegen aankijkt of mee omgaat, zodat het niet meer in de weg zit.
Voor veel mensen is het daarbij belangrijk begrip te krijgen voor ‘waar het vandaan komt’, dat verdriet, die controlebehoefte, dat perfectionisme, dat altijd maar jezelf wegcijferen. En daarna vooral bezig gaan met hoe je het nú anders kunt doen, om daar nú en de rest van je leven profijt van te hebben, beter uit de verf te komen.
Tot slot toch één FAQ die met stip op 1 staat: